THY tarihinde ilk kez pilot alımıyla ilgili 11 ilana birden çıktı

Eldeki bir kuş çatıdaki iki kuştan daha iyidir. Siz öncelikle elinizdekileri kaçırmamak için çaba gösterin. Diğer yandan bugünkü masş politikası ve uçuş işletme anlayışı ile yabancı pilotların ilgisini çekemezsiniz.

Kaptana Ryanair kaptanı kadar maaş veriyorsunuz sonra 777 350 kaptanı arıyorsunuz (hem de tc vatandaşı ya da mavi kart sahibi). Zor o iş. Hiç kimse o maaş onların para birimine göre 7 bin birim para demesin. Orada da etin kilosu 100 birim para değil, araçların üzerinde %65 – 250 arası ÖTV, ya da verginin vergisi falan yok. Türkiye’de güvenlik, hak, hukuk, adil çalışma şartları vs. olmamasına daha girmedim bile.

Pprune diye bir site var; yönetim adını dahi bilmez. Dedikodu sitesidir ama yabancı, şirket değiştirirken bu siteyi didik didik eder. 100lerce pilot üyesi vardır. Ve yabancı pilotlar buradaki yorumları değerlendirir. THY burada yerin dibidir. Do not come unless you are really desperate yazar insanlar. Herkes şirketten ayrılınca şirketi gömebilir ama yorumların objektifliği ve sübjektifliği belli olur. Mesela bir kaptan şunu yazmıştır, “İstanbul müthiş bir şehir eşim de hayran kaldı. İnsanlar sıcak kanlı, kokpitte çok arkadaş canlısı bir iletişim var. Pilotlar iş harici konularda bile yardımcı oluyorlar. Yeter ki yardıma ihtiyacınız olduğunu bilsinler, boş gününü size harcayabilirler. Kabin ekibi profesyonel işini güzel yapıyor. Oturduğumuz apartmanda komşularımız çok iyiydi. Eşim sürekli görüşürdü. Uçuşa giderken hep rahat kafayla eşimi evde bıraktım. İklim harika. Boş günlerinizde Türkiye’de gezilecek çok yer var. Ama ne yazık ki ekip planlama politikaları, yönetimin bizlere bakışı ve saygısızlığı çok kötü. Yorgunluktan bayılacak duruma gelene kadar uçuyordum. Saçma planlamalar dinlenmenize olanak vermiyor. İstirahat zamanı onlarca defa telefon çalıyor. Yöneticileriniz sıfır yetki ve hiç bir konuda etkili değiller. Biz de üzgünüz deyip konuyu kapatıyorlar. Ayrıca kur farkından dolayı aldığımız para çok çok çok azaldı. Low cost şirketler seviyesine geldi. İstifa dilekçemi verirken ağlamak üzereydim çünkü geçerken çok sevdim bu şirketi. Ama dilekçemi alırken bile önemseyen olmadı. Eşim komşularından ayrılırken ağladı. Hala da mutlu değil. Tüm bunlar düzelirse seve seve tekrar gider çalışırım ama bu şartlarda değil. Şirket giderek emniyetsiz oluyor. Ölmeye niyetim yok daha”
Şimdi bunu okuyan bir insan bu yazının ne kadar açık yazıldığını, şirketin ve ülkenin yerin dibine sokulmadığını çok rahat anlar ve buraya da gelmez.