Uzun yıllar önceydi. Gazetede kabin memuru iş ilanı görmüş, düşünüyordum. Evde kimse uçağa binmemiş, uçak yolcusu olmanın nasıl bir şey olduğunu bilmiyorken, uçakta çalışmanın nasıl olduğunu izlediğimiz filmlerden esinlenerek yorumluyor, havada kapıyı açıp beyaz bayrak sallayarak kurtarılmayı bekleyen yolcu gibi saçmalıyorduk. Annem,‘’ Dene ve gör ’’dedi. Denemeden bilinmezdi elbet, denedim, hiç ummuyorken kabin memuru oldum. Her eğitim günü, öğrendiklerimi uzman gibi evdekilere anlatmaya çoktan alışmıştım. Kitabı anneme verip, amir gibi soru sor diyerek kafa basınçladığım çok olmuştur.’’ Sen yaparsın’’ sözleri ile ilk uçuşuma uğurlanmış, mutlulukla eve döndüğümde abarta abarta olanları anlatmış, herkes o anı yaşarken mutlu olmuştu. Annem,’’ Biliyordum ‘’demişti.
Haftalar geçmiş, uçağı dar eden bir kabin amiri yüzünden eve mutsuz dönmüş, odama kapanmış, sessiz hıçkırıklarımla kendimi protesto ederken, bunca yıllık evladının bir bakışından tüm hikâyeyi kitabın kapağından okuyan, saniyesinde yorumlayan annem,’’ Dinliyorum ’’ baskısıyla çözülen dilimin hikâyesinden hiç etkilenmeyip ‘’ Ne var bunda? Her işte böyle insanlar olur, tecrübe denilen şey budur zaten. Bir gün kabin amiri olduğunda nasıl davranmayacağını bileceksin.’’ diyerek rahatlatmıştı. Gün geldi kabin amiri oldum, her uçuşumda bu sözü aklımda tuttum. Uykusuzluktan makyajımı çıkartmadan, bir lokma yemeden sızdığımda, çalan alarma sıçrayarak her uyandığımda temizlenmiş, ütülenmiş üniformamı karşımda buldum. Her uçuşuma saat kaç olursa olsun dualarla uğurladığımda,’’ Gittiğin gibi güzel geleceksin ’’dediğinde, bir olumsuzluk yaşasam da güzel geçmiştir her şey.
Kopan fırtınada, karda, kışta ‘’ Ekibin güzel olsun, keyifle git, gel ‘’der, bilirim endişe eder ama hissettirmez, gelene kadar da uyumaz. Kendi paramı kazandıktan sonra her hediye alışımda, gururla karışık mahcuplukla,’’ O kadar yoruluyorsun, harcamasaydın paranı ‘’dese de, duruma alışıp ‘’ Şu geçen getirdiğin çikolata ne güzeldi ‘’diyerek gizli siparişler de alırım. Çok çalışmış, emekli olmuş, çalışmanın ne demek olduğunu bilen ve çalışmayı öğütleyen annenin kızıyım, annem olmasa bunca yıl bu işi keyifle yapamazdım. ‘’Anne olunca anlarsınız ’’derler, anne değilim ama havacı olunca anladım. Kolum, kanadım. İyi ki varsın.
Bayıldım anca bu kadar guzel anlatilirdi kaleminize sağlık bir kabin memuru annesi olarak hem duygulandım hemde gurur duydum
Çok teşekkür ederim,mutlu oldum yorumunuza.Selamlar.
Kaleminize, yüreğinize sağlık Arzu hanım. Bir solukta okunan güzel bir yazı olmuş. Havacılık eziyeti bol bir iştir, tutkuyla, aşkla yapılmazsa başarılı olunamaz derdi abilerimiz. Ne kadar doğru bir tespit değil mi.
Umarım siz yazmaya, biz zevkle okumaya devam ederiz.
Çok teşekkür ederim güzel yorumunuza.Selamlar.