21. yüzyılın silahlı çatışmalarında başarının kilit faktörü, havada üstünlük sağlamak. Fakat en fazla uçağa sahip, en modern saldırı filosu dahi hava savunma sistemlerinin etkili koruma duvarına takılabiliyor.
Sputnik, taktik uçaklarda görevli mürettebatın karşı tarafın hava savunma sistemlerinin koruma duvarını aşmak için hangi yöntemleri kullandığını araştırdı.
Hava savunma sistemleriyle karşı karşıya olan saldırı filoları, dezavantajlı durumda olduğunu önceden biliyor. Bombardıman ya da saldırı uçaklarının, füze savunma sistemini imha etmek için onu önceden arazide tespit etmesi ve füzeyi ateşleyebilecek mesafeye yaklaşması gerekiyor. Oysa modern radar sistemleri havadaki uçağı kolayca fark edebiliyor. Bu şartlarda işleri son derece zorlaşan pilotlar, karşı tarafın sistemlerini şaşırtacak çeşitli yöntemler uygulamak zorunda kalıyor.
ZİKZAK HALİNDE UÇMAK
Rusya’nın onur nişanlı askeri pilotlarından Tümgeneral Vladimir Popov, Sputnik’e verdiği mülakatta deneyimlerini paylaştı. Popov, “Hava savunmasına nüfuz etmenin evrensel bir taktiği yok. Hava savunma sistemlerindeki ögelerin sayısı ve türleri dikkate alınmalı, çatışmanın yapıldığı arazinin özellikleri de hesaba katılmalı” diye konuştu.
Hava savunma sistemlerinde farklı menzilleri olan radarların hedefi aynı şekilde tespit edemediklerini söyleyen Popov, en güçlü radarların çok uzaktaki uçakları fark edebildiklerine, fakat alçaktan uçan uçakları bazen zamanında tespit edemediklerine ve saldırı filosunun da bundan faydalandığına dikkat çekti ve sözlerini şöyle sürdürdü:
“Ne kadar alçaktan uçuyorsak, fark edilme süremiz de o kadar uzuyor. İdeal irtifamız 50 ile 300 metre arasında olmalı. Arazi bu durumda doğal müttefikimiz, zira yeryüzü, binalar, ormanlar, dağlar ve alçaktaki bulutlar, radarların çalışmasını zorlaştırıyor. Uçaklarımız, karşı tarafı daha da şaşırtmak için genel fonda hedefin ayırt edilmesini zorlaştıran elektronik harp araçları da kullanıyor. Grubun saatte bin kilometreden fazla hızla hareket ettiğini ve düz bir çizgiden değil, 15, 30 ve 45 derecelik eğimle aktif manevralar, yani zikzak yaparak uçtuğunu da belirtmek önemli. Bu şekilde radarlardan biri uçağı tespit etse de, 1 saniye sonra uçak farklı bir radarın etki alanına ‘zıplıyor’ ve o radar da aynı işlemlere yeniden başlamak zorunda kalıyor. Böylelikle hava savunma sisteminin tepki verme süresi uzamış oluyor ve saldırı grubunun başarı şansını artırıyor.”
HEDEFİ KÖRELTMEK VE İMHA ETMEK
Bu tür operasyonlarda hedeflerin, keşif birliklerinin ve uyduların sayesinde önceden bilindiğini söyleyen Popov, bilinmeyen bir radarın menziline girilmesi halinde uçakların söz konusu radarı hızlı bir şekilde tespit ettiklerini kaydetti.
Tümgeneral Popov, “Bize doğru yönlendirilen tüm sinyalleri görüyoruz. Kokpitteki cihazlar, uçağın hangi açıdan ve hangi mesafeden sinyal aldığını mürettebata gösteriyor. Bu cihazlar, uçağa ateş edilmiş olması halinde de pilota bilgi veriyor. O zaman pilotların başlıca görevi hedefe saldırmak değil, karşı tarafın füzesinden kaçış manevrası yapmak oluyor. Daha sonra asıl göreve yeniden dönülebiliyor. Topçu sistemleriyse bizim kullandığımız modern jet uçaklarda etkili olmuyor” ifadelerini kullandı.
‘RADARLAR OLMADAN HAVA SAVUNMA SİSTEMİ KÖRELİYOR’
Saldırı grubunun başlıca hedefini radarların oluşturduğunu anlatan Popov, “Radarlar olmadan hava savunma sistemi tümüyle ‘köreliyor’ ve saldırıya karşı koyamıyor. İkinci öncelikse karşı tarafın kullandığı uçaksavar füze rampaları. Saldırı grubunun görevi, belli bir bölgede bulunan hava savunma sistemlerini etkisiz hale getirmek, bu şekilde diğer görevleri yerine getirecek uçaklar, oluşacak olan boşluktan geçiş yapabiliyor” diye konuştu.
Rusya Hava-Uzay Kuvvetleri’nde taktik birliklerde görev alan tüm pilotlar bu tür operasyonlarla ilgili eğitimden geçiyor. Hava savunma sistemlerinin aşılması, bir askeri pilotun üzerine düşebilecek en zor ve en büyük hayati tehlikeyi içeren görevlerden biri. Bu görevin başarısı ya da başarısızlığı ise tüm silahlı çatışmanın akıbetini şu veya bu yöne döndürebiliyor. (Sputnik)
